شعر های عاشورایی

روزی که عیار عشق، اخلاص و وفاست خنجر به دل شکسته ی خون خداست لب تشنه دل از رود، بریدن هنر است سیراب ترین تشنه ابالفضل شماست مریم حقیقت

در مشت گرفت آب و بی تاب نشد شرمنده ی اهل بیت و اصحاب نشد در حیرتم از عطش که مانند فرات از شرم لب تشنه ی او آب نشد سعید سلیمان پور ارومی

ســتاره آب می شد در شب تو فلــک بی تاب می شد با تب تو کلــامـــت نــاب‌تر از هفــــت دریا عطش سیراب می شد از لب تو محمد رضا مهدی زاده

یاد آور لحظه های دردند عمو شب های اسیری ام چه سردند عمو دیشب سر نی فقط سرت را دیدم آغوش تو را چه کار کردند عمو؟ جواد منفرد

بعد از آن واقعه ی سرخ، بلا سهم تو شد پیکر سوخته ی کرب و بلا، سهم تو شد بعد از آن واقعه، هفتاد و دو آیینه شکست ناگهان، داغ دل آیینه ها، سهم تو شد بعد از آن واقعه، آشوب قیامت برخاست بر سر نیزه، سرِ خون خدا، سهم تو شد بعد از آن واقعه، خون جوش زد از ...

دریغا یاس را یاری نکردی گل احساس را یاری نکردی زمین کربلا با من بگو آه چرا عباس را یاری نکردی؟ ابراهیم درویشی

نام تو که عشق ناب دارد عباس خاصیت آفتاب دارد عباس ما تشنه ی یک جرعه سخاوت هستیم مشک تو هنوز آب دارد عباس؟ علی اکبر رشیدی

در سینه ی ما نیست به جز درد، عمو افتاده فرات دست نامرد، عمو – سوزاند عطش گلوی ما را امّا ما آب نخواستیم، برگرد عمو رضا نیکوکار

بیا شوق مرا ضرب المثل کن تمام ظرف هایم را عسل کن برای آن که از دستت نریزم مرا آهسته آهسته بغل کن شاعر: مهدی سروری

تقدیم به همه نوکران حضرت حسین(ع) نوکر شده ام که آب و جارو بزنم از بام دو چشم، اشک، پارو بزنم در سوگ تو ارباب، به سر خواهم زد فرمان تو بده، به سینه یا رو بزنم؟ آنقدر تو را، نیزه و شمشیر زدند امکان نشود، به زخم دارو بزنم گودال شده، خانه و کاشانه ی تو ننگ است دم ...