رباعی

دریاست غمش، به سینه یک نم افتاد انگار به دل غم دو عالم افتاد با اشک غم سه ساله از چشمانم دنیا، شب سوم محرم، افتاد مجید هادوی

حرف دل آب را کجا می زد مشک سرتا سر کربلا صدا می زد مشک تیری آمد به قلب عباس (ع) نشست چون طفل رباب دست و پا می زد مشک سعید حدادیان

تـا هست جهــان شـور محــرم باقی است این جلوه ی جان در همه عالـم باقی است ازنـالـه ی  نـیـنــوای یـاران  حسـیـن همواره به لب زمـزمه ی غم باقی است شاعر: محمد روحانی

اصغر که نشست تیر بر حنجر او مانند کبوتری که بال و پر ِ او… وقتی که به روی دست بابا جان داد یک سو تنش اوفتاد و یک سو سرِ او شاعر: جلیل صفربیگی

خالی است درون مشک از جرعه ی آب انگار که رفته است این آب به خواب یا مست شده است و در خماری مانده است آبی که به حسرت لبت شد بی تاب شاعر: حسین سنگری

آن نخل به خون تپیده را می بوسید آن مشک ز هم دریده را می بوسید خورشید، کنار علقمه خم شده بود دستان ز تن بریده را می بوسید شاعر: محمد رضا سهرابی نژاد

با مشک تو رودخانه تطهیر شده رویای قشنگ آب تعبیر شده تا مُشت به مُشت آب بر می داری در دست تو قرص ماه تکثیر شده شاعر: پروانه بهزادی آزاد

تا ساغر وصل را به دستش دادند چندی ز پی نظاره اش استادند دیدند دو دست او پی سجده ی شکر …از شانه جدا شده به خاک افتادند   شاعر: سعید سلیمان پور

پیداست صلابت مسلمانی تو از سجده ی عشق خیز طولانی تو از داغ نماز تشنه ی عاشوراست این پینه که بسته است پیشانی تو شاعر: علی فردوسی

آن روز که آهنگ سفر داشت حسین از راز شهادتش خبر داشت حسین از بهر سرودن یکی قطعه ی سرخ هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین شاعر: عزیز الله خدامی