رباعی

سوگند به شور عشق و مشتاقی عشق مــن مســت شــرابم از می باقی عشق سـاقـی‌ شدن از پدر رسیده‌ است به من او سـاقـی کوثر است، من ساقی عشق محمدجواد غفورزاده

خـونــی کـه ز پیشانی او جاری شد ســرســبــزتــرین بـهــار بیداری شد آن سر که به روی نیزه‌ها گشت بلند آیینــه‌ی روشـــن فـــداکــاری شـد محمد حسین امیدی

با این‌که بــر آســتان آب است حسین از تـاب عطش در التهاب است حسین ای آب تــو مــهــر مـــادرش زهــرایــی لب تشنه چرا در آفتاب است حسین؟ میرهاشم میری

آن مــاه کــه روشنگر هر انجمن است مجــموعــه‌ای از فضـائل پنج تن است در شــادی و غــم دسـت توسل ما را بر دامن لطف قاسم بن‌الحسن است سیدرضامؤید

می‌سوخت چو شمع و پایداری می‌کرد دل از مــــژه جــای اشــک جاری ‌می‌کرد شب دختـر شیـر حق به جـای عـبــاس از عتــرت عــشــق پـاســداری مــی‌کرد احد ده‌بزرگی

گل‌خـنده‌ی آفتـاب در حنـجر توست امواج پر الـتـهـاب در خـنـجـر توست صحرای عجیبی است شگفتا امروز آتش بـه فرات و آب در حنجر توست زهرا فرج‌اللهی    

بــیــداردلانی که به خون درخفتند خواب همه سفلگان شب آشفتند بــر دار بلند عاشقی با لب عشق هـفتـاد و دو منصور، انالحق گفتند حسین اسرافیلی  

آن روز کــه از گلــوی تــو خــون می‌ریخت خــون از رگ آفــتــاب،گـلــگـون می‌ریخت ایــن خــون خــدا بــود، کـه از رگ رگ تــو با جوشش سرخ عشق، بیرون می‌ریخت احمد خونسار    

لب تشنـه ام از سپیـده آبم بدهید جــامــــی ز زلـــال آفـــتـابـم بدهید من پرسش سوزان حسینم، یاران با حنـجره‌ی عشق جـوابــم بدهید سیدحسن حسینی  

بــا زمــزمـــه‌ی بــلنــد تــوحیـد آمد بــالــای ســر شــهیــد جــاوید آمد از زخم عـمیق خویش سر زد زینب چون صاعقه در غیبت خورشید آمد سلمان هراتی