رباعی

ایــن هـدیـــه‌ی آخــر اســت یــارب بپذیر چــون غنچــه‌ی پـــرپـــر است یارب بپذیر این خون که به سمت آسمان می‌پاشم از حنجــر اصغــــر اســـت یـــارب بپـــذیـر حمیدرضا شکارسری

بغــض تو شهــاب آسمــان پیــمــا شــد موجی شد و سر به خون زد و دریا شد صبر تو کنار خشــم خــون رنــگ حسین شمشــیــر دو دم بــه روز عاشــورا شد صادق رحمانی

بر ناقه ی عریان که سوارش کردند آواره به هر شــهر و دیـارش کـردند پـس در پـــی آزار دل غــم زده اش بــا رأس بــریـده هم جوارش کردند سید عباس صدرالدینی

آن ســوی افــق کـبــوتــری پرپر زد در پرده ی عشق نغمه ای دیگر زد در غــربـت کوفه پیش چشم زینب از مـشــرق نیــزه آفتــابـی سر زد صادق رحمانی

هـر چنــد کلــاس درس او یک‌ واحــه است راهـی کــه به آن‌جــا نرسد بی‌راهه است پیــران همــه طفـــل مکــتــب او هستـنــد این پیر طریقتی که خود شش ماهه است جلیل صفربیگی

ای پرچــم کربـلــا به دوشت، زینب! فریاد علی است گلخروشت، زینب! هفتــاد و دو داغ را تحــمــل کــردی قــربــان دل بنفشــه پوشت، زینب! محمدجواد غفورزاده «شفق»

می‌رفتی و بــوی جوی خـــون مــی‌آمـد فــریـــاد گــلـــی ز بـــوی خـون مـی‌آمـد طــفــلــی بــه کبــودی افق‌های شهیـد می‌سوخت در اشک و روی خون می‌آمد حبیب‌اله بخشوده

فـریاد حسیــن را شنیـدیم همه از کوفه به سوی او دویدیم همه رفتیــم بــه کربلا ولی برگشتیم از شمـر امان نامه خریدیم همه جلیل صفربیگی

در خیمه، کسـی خدا خدا می‌خواند یـک کــودک تشــنه‌لب، دعا می‌خواند ای دســت! چرا چرا به خاک افتادی؟ یـک قـافـلــه تشنگی، تو را می‌خواند مهدی طهوری

چشمان ستاره در دل شب می‌سوخت آواره زنـــی به آتـــش تــب می‌ســوخت یک نخل شکسته ناله می‌زد، می‌گفت: ای کاش دلی به حال زینب می‌سوخت رضا علی‌اکبری