رباعی

در نام رقیه فاطمه پنهان است از این دو یکی جان و یکی جانان است در روی کبود این دو پیداست خدا آیینه بزرگ و کوچکش یکسان است سیدرضا مؤید

شمشیر برهنه …آسمان …مرد …زمین تلفیق هزار بغض و یک درد ….زمین از کعبه به سمت کربلا جاری شد ما را به کجای قصه آورد ..زمین؟؟ حسنا محمدزاده

وقتی گل نــــاشکفته پرپرمی‌شد باخـــــــون گلو، گلوی اوترمی‌شد این مـــعجزه‌ی مسیح عاشورابود دردســــت پدر، پسرکبوترمی‌شد نغمه مستشارنظامی

از دشت غــروب، های و هـــو می آید شـــب، مضطرب و پریش مو می آید ازمجلس ختم جـــان گــداز خورشید مـــــهتـــاب، پــریده رنگ و رو می آید محمدرضا سهرابی نژاد

آن دم کــه سپـیـده از افــق سرزده بود نامـــش زمـــیـان دفـــتـــرم پـــــرزده بود محدوده‌ی عشــق را مشخص می کرد تابـــــوســــه به پیشانی خـنجر زده بود وحیدامیری

یـــــکـــــباره چو مهر شعله‌ور گشت عباس ســـــوزنـــده‌تر از خشم شرر گشت عباس با یــــــــاد لب خشک جگر گوشه‌ی عشق از شـــــط فــــــــرات تشنه برگشت عباس احد ده‌بزرگی

بر زخم هزار لایه ات گریه کند بر نیزه و طرح سایه ات گریه کند قرآن هزار پاره ی عاشورا زینب به کدام آیه ات گریه کند هوشنگ دیناروند

مــــــســـــتانـــــه لوای دل بــــــپـــاکرد عباس بـــرحــــــضـــــرت عـــــــشق اقتدا کرد عباس در سایه‌ی نخل‌های خـــــونـــــین، بی‌دست لـــــب تــــشـــنه به عهد خود وفا کرد عباس احد ده‌بزرگی

خورشید نشست محو عطشانی تو مهتاب تراود از پریشانی تو تفسیر هزارباره‌ی کرب و بلاست هر سجده‌ی سر به مهر پیشانی تو   فرشید فرزین

در مجــــلــس سرخ عشق مهتاب شدی لب تشنه شـــدی، عجیب بی‌تاب شدی بـــســـتـــنـــد گـــلـــوی رود را نـــا اهـلان از خون گلوی خـویــــش ســیــراب شدی محمدتقی بهنام‌فر