*تبار ونژاد پدرش ابوعبدالله (امیه)از اصحاب رسول خدا واهل مدینه بود وسپس ساکن بصره شد.او از طایفه عبدی است که منسوب به عبدالقیس واز اعراب عدنانی است. پدرش راوی روایات پیامبر بود.چند پسر داشت که یکی از آن ها ادهم بود *زمان پیوستن به ابا عبدالله وی در منزل ابطح،نزدیک مکه،همراه یزید بن ثبیط به اباعبدالله پیوست.زمان پیوستن وی حدود ...

*تبار ونژاد پدرش عبدالله بن اریقط یا اریقد دئلی یا دیلمی یار پیامبر بود ودر هنگام هجرت پیامبر راه بلدی وی را به مدینه بر عهده داشت.مادرش فکیهه،کنیز امام حسین ودر خدمت رباب بود.به همسری عبدالله درآمد وقارب حاصل این ازدواج بود.در نتیجه وی را غلام حسین(ع)می‌گفتند. *زمان پیوستن به ابا عبدالله   از مدینه به مکه تا کربلا همسفر با ...

اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم؛ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم صَلَی اللّهُ عَلَیْکَ یا مَوْلایَ یا اَباعَبْدِاللّه وَ عَلَی الاَرْواحِ الّتی حَلَّتْ بِفِنائِک! اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَحْمَهَ اللهِ الْواسِعَه وَ یا بابَ النَّجاهَ الاُمَّه! یا سَفینَهَ النَّجاه وَ قُرَّهَ عَیْنِ نَبِیِّ المُصْطَفَی! یا شَهید! یا غَریب! یا سَعید! یااَباعَبْدِالله! یا مَظْلوم! سلام و صلوات الهی در این شب شگفت عالم، لیله ...

« لَوْ کانَ الْحَیاء صُورَهً، لَکانَ حُسَـیْن: اگر حیا به شکل یک انسـان در می ­آمد، حـسـین می ­شد. » اگر همه ی حیا در قامت یک انسان شکل می ‌گرفت، شما حسین(ع) را می ­دیدید. حضـرت اباعبداللّه (ع) نماد، مظهر و جلوه­ گاه حیاست و اگر کربلا زیـبــاسـت، یکـی از جلوه ­های زیبایی کربلا، « حیا » است.

آن روز کسانی که در مبارزه معنوی بین فضایل و رذایل اخلاقی پیروز شدند و در صف آرایی میان جنود عقل و جنود جهل توانستند جنود عقل را بر جنود جهل غلبه دهند، عده اندکی بیش نبودند؛ اما پایداری و اصرار آن ها بر استقامت در آن میدان شرف، موجب شد که در طول تاریخ، هزار انسان آن درس را ...

سلام و صلوات و تحیّت الهی تقدیم به محضر مولامان، سیّد و سالار همه ی شهیدان، همه ی آزادگان، همه ی عزّتمندان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و پاک ­بازان عاشق و صادقی که چون صخره های ستبر کوهستان در مقابل تندباد شمشیرها، تیرها، نیزه­ ها، سنگ­ ها،­ شماتت­ ها و اهانت­ ها ایستادند تا حماسه­ ی بشکوه و جاودانه­ ی کربلا ...

شیطان، مغلوب کسی است که در هنگام برخورد با سختی‌ها صبر می‌ورزد صبر جمیل. سلام بر زینب کبری(س) که وقتی در گودال قتلگاه، با بدن پاره پاره‌ی امام روبرو می‌شود، دستش را زیر این بدن قرار می‌دهد و جمله‌ای می‌گوید که عرش تکان می‌خورد: خدایا این قربانی را از ما قبول کن.

دکتر سنگری، همایش عاشورایی آیین پرواز- محرم ۹۲ عنوان: سرانجام حرص و آزمندی سلام و صلوات و تحیت الهی تقدیم به پاکان و پاکبازان و پارسایان بزرگی که انقلاب جاودانه و حیات بخش عاشورا را رقم زدند. همه نسل‌هایی که امروز و در آینده خواهند آمد، بر این مائده بزرگ خواهند نشست و از این کوثر جاری که زایا و ...

ماجرای امام حسین، نجات بخشی یک ملت نبود، نجات بخشی یک امت نبود، نجات بخشی یک تاریخ بود. امام حسین، خواهرش زینب و اصحاب و دوستانش، با این حرکت، تاریخ را نجات دادند. ( مقام معظم رهبری، خطبه های نماز جمعه تهران ،۱۸/۰۲/۱۳۷۷،ص۱۳۸)

اشک به تنهایی کافی نیست؛ اشک مقدمه است، مقصد نیست. امام حسین(ع) شهید نشد که ما اشک بریزیم. ما اشک می‌ریزیم تا زمینه‌ی درونی خودمان را برای پذیرش فرهنگ اباعبدالله آماده کنیم. اشک شخم زدن دل برای پاشاندن بذر است. اگر شخم بزنی اما بذری نپاشی، علف هرز می‌روید؛ یعنی نتیجه‌ی عمل شما به شما نخواهد رسید.