فصــل چــهـارم بــعــد از کربلا ۱ . امـام بـیـمـا ر متأسفانه بسیاری از مردم ناآگاه که به زعم استاد مطهری اکثـراً ایرانیا ن۱، امام چهارم شیعیان را با نام امام بیمار می‌شناسند و از او به عنوان شخصی رنجور و ناتوان با چهره‌ای زرد و روحی افـسـرده و … یاد می‌کنند، اما واقعیت چیز دیگری است، امام تنها در کربلا ...

فصل سوم با عاشورا در عرصه‌ی جامعه و مدیریت اجتماعی عاشورا -کربلا، همان گونه که از موضع تربیت انسانی- به مثابه تبلوری از یک اندیشه و الگوی تربیت انسانی- کمتر موضوع نظر و تحقیق و تبیین بوده است، همان گونه نیز از منظر علم‌الاجتماعی- در مفهوم عام علم و به مثابه تبلوری از یک اندیشه‌ی اجتماعی و الگوی مدیریت اجتماعی- ...

در غرفه‌ی ادبیات نمایشگاه روز دهم محرم ۱۳۸۷ روزانه با طرح یک مصراع از بازدیدکنندگان خواسته می‌شد که مصراع دوم را براساس ذوق و طبع شعر خود بسرایند مصراع‌های دوم ابیات زیر از میان مصراع‌های برتر انتخاب و ارائه ‌شده‌اند:   زمین و آسمان خون گریه می‌کرد به داغ غمگساران مویه می‌کرد شاعر: حمیدرضا مرادی   زمین و آسمان خون ...

محمدبن‌حنیفه گفت: “حالا که نمی‌خواهی بیعت کنی برو مکه. اگر نشد یمن، آن‌جا دوست و آشنا زیاد داریم. ولی اگر آن‌جا هم احساس امنیت نکردی، سر به کوه و بیابان بگذار.” حسین گفت: “از راهنمایی و دلسوزی‌ات ممنونم. می‌روم مکه؛ امیدوارم نظرت درست باشد.” منبع: آفتاب بر نی/ زینب عطایی

صبح مروان او را توی کوچه دید. گفت: “یک نصیحتی می‌خواهم به تو بکنم. اگر با یزید بیعت کنی هم برای دنیایت خوب است، هم برای آخرتت.” حسین گفت: “إنالله و إناالیه راجعون. آن وقت دیگر فاتحه‌ی اسلام خوانده است، با این خلیفه مگر چیزی هم از اسلام می‌ماند؟” منبع: آفتاب بر نی/ زینب عطایی

این مثل به سکینه دختر حسین بن علی(ع) و همراهی اش با قافله ی کربلا نظر دارد و عمق اندوه و نومیدی گوینده را آشکار می سازد. وقتی برای کسی خبر در گذشت آشنایی را می آورند، برای مثال می گویند نوزاد با مادرش جان سپرده، این عبارت را بر زبان می راند.   منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضرب‌المثل‌ها)/مؤلف: محمدعلی ...

این مثل (که احتمالا در پشیمان شدن ظاهری یزید از کردار بسیار زشت و ناپسندش ریشه دارد) در برابر کسانی که مرتکب کار زشت می شوند و سپس پشیمان جلوه کرده، درباره‌ی نادرستی و پلیدی آن سخن می گویند، به کار می رود.   منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضرب‌المثل‌ها)/مؤلف: محمدعلی عارفی‌راد    

هم عشقِ بلند پایه، همراه تو بود هم عاطفه، مثل سایه همراه تو بود ای «سوره‌ی صبر» هر کجا می‌رفتی «هشتاد و چهار آیه» همراه تو بود محمدجواد غفورزاده

علمدار و خدا و آب، هر سه دو تا دست و دلی بی تاب، هر سه تمام کودکان لب تشنه و خاک فرات و نیزه ها سیراب، هرسه سید حبیب نظاری