آیا اعتقاد به ولادت حضرت مهدی‏ و وجود او تا این زمان از ضروریات ایمان است؟ ا کسی که چنین عقیده‌‏ای دارد معتقد به ولادت حضرت مهدی‏ علیه السلام است. زیرا مطابق نصّ پیامبر اکرم‏ صلی الله علیه وآله امامان بعد از ایشان دوازده نفرند که پیاپی تا روز قیامت خواهند بود. و از طرفی دیگر هر یک از امامان ...

عن أبی یحیى‌بن جعدهبن هیبره ، عن الحسین‌بن علی ع ، و سأله رجل عن الأئمه ؟ فقال : عدد نقباء بنی إسرائیل ، تسعه من ولدی ، آخرهم القائم ، و لقد سمعت رسول الله ص یقول : أبشروا ، ثم أبشروا ! – ثلاث مرات – إنما مثل أهل بیتی کمثل حدیقه أطعم منها فوج عاما [ ثم ...

اول تن‌به‌تن با حسین می‌جنگیدند. دیدند نمی‌شود؛ هر که می‌رود کشته می‌شود. عمرسعد فریاد زد: “این پسر کشنده‌ی عرب است. خون علی در رگ‌های اوست. یکی‌یکی به جنگش نروید.” دسته‌جمعی حمله کردند به او. با شمشیر، با تیر، با سنگ، با نامردی. *** نوشته‌اند: “عطش بین او و آسمان حائل شده‌ بود.” یعنی از تشنگی آسمان را نمی‌دید. خون هم ...

یک لباس کهنه و زبر آورد، پاره‌پاره‌اش کرد. پوشید زیر لباس‌هایش. می‌دانست لباس‌هایش را غارت می‌کنند، حتی انگشتش را قطع می‌کنند برای انگشتر. کسی که آن لباس کهنه را برد، از آن به بعد، زمستان‌ها از دست‌هایش چرک و خون می‌امد، تابستان‌ها دست هایش مثل چوب خشک می‌شد. *** یک نقطه را مرکز قرار داده بود. از آن‌جا حمله می‌کرد، ...

ملاهادی- که از تعزیه گردانان نامی تکیه دولت تهران بود و در نقش‌های مهم و معتبر تعزیه بازی می‌کرد – در دهه‌ی عاشورا خانواده‌اش را از بیرون رفتن باز می‌داشت. سالی عروسش لباس زینب پوشیده، در ازدحام تعزیه خوانان خود را به جای زینب وارد تعزیه ساخت و با شتر روانه‌ی میدان شد. دست اندرکاران تعزیه نیز گمان کردند او ...

این مثل به پیش بردن کارها، با شعار و هیاهو و تحت فشار قرار دادن اشاره دارد. منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضرب‌المثل‌ها)/مؤلف: محمدعلی عارفی‌راد

نه برای گریستن مجالم می‌دهند ونه برای نشستن کنار پیکر پاره پاره‌ات… تو را چونان صفحه‌های ورق ورق شده‌ی قرآن می‌پراکنند و تو آیه‌های استقامت را با واژه‌های بلند مردانگی تفسیر می‌کنی… *** این تو نیستی که زیر سمکوبان اسب می شکنی که حرمت همه‌ی آینه‌هاست حرمت همه‌ی آینه‌هایی که فریاد توحیدی عشق را به تصویر می‌کشند *** ای تنهای ...

ندارد سینه‌ی من تاب، هرگز به چشمانم نیاید خواب، هرگز اگر که حفظ جان واجب نبود آه! من و نوشیدن این آب؟ هرگز! سیدمحمد بابامیری