گرد و غبار که فرونشست، آفتاب ارغوانی یاران شهید در افق میدان می‌درخشید. پیش از او جون، سیاه سپیدموی عاشورا، یار و همراه ابوذر غفاری، به میدان رفته بود. امام از میدان بازمی‌گشت؛ از کنار جون با دامنی خونین و دستانی که آخرین بار بر پیشانی عرق‌گرفته و زخم‌خورده‌ی یاور ابوذر کشیده بود. هنوز ساعتی از نماز ظهر نگذشته بود. ...

وقت است ای حقیقت نورانی بر ظلم شب، سپاه بشورانی این ابرها علامت باران است خواهد سیاه باشد و توفانی در جای جای معرکه می خوانم نامت بلند ای شه روحانی بر لب نشست طعم خوش نامت شیرین تر از حلاوت سوهانی – اینجای کار قافیه سوهان شد بانو سلام، برکت ایرانی- تا جمکران پرید و دلم واشد بر کفتر ...

رُخش سبزه ست و مویش مشکی و لب: قرمزِ اُخرا کأنّ المصطفی قد عادَ یولَد مرّهً أخری یقین روح محمد رفته در جسم علی اکبر اگر ما می‎پذیرفتیم مفهوم تناسخ را هزاران خسرو و فرهاد و یوسف، می‎شود مجنون همینکه زادۀ لیلا هویدا می کند رخ را سپاه شمرِکافرکیش، مات جلوه‎ی حُسنش سوار اسب خود، وقتی نمایان می‎کند رخ را ...

ماه لالایی های میکائیلی شهر شعبان است و هنگامه ی شور و شعف و شکفتن؛ شکفتن خجسته ی گل‌های ملکوت در باغ بارور هستی. ماه پایان دردهای دردائیلی است به برکت تبسّم طبیبی که لبخنده‌هایش مرهم زخم ها و درمان شکسته بالی فطرس هاست. ماه لالایی های میکائیلی است؛ ماه گهواره جنبانی جبرائیلی است. ماه ولایتِ ماه است؛ ماهی که ...

خداوندا امشب بی شکیب باده گسارت هستم و می دانم که خطوط تمنای، در لا به لای روشنایی ستارگانت محو خواهد گشت. خداوندا امشب می خواهم به ضریح نورانی معصومیت بنده ات دست بکشم؛ و یا رب را آنجا سر دهم. می خواهم او را شافع اعمالم سازم و در روز رستاخیز مهمان ضیافت نور باشم. ای آخرین منجی! سر ...

«اگر هزار فرزند بیابم نام همه را علی خواهم گذاشت.»؛ این جمله‌ای بود که پدرت حسین(ع) در روز ولادتت و در پاسخ به پدرش علی(ع) و در دفاع از حریم ولایت سرود و نام تو را “علی” گذاشت و تو علی اکبرِ حسین(ع) شدی. می‌گویم علی اکبر حسین(ع)، آخر تو بی ‌وجود پدر و بی‌ترنم نام او برای خود زندگی ...

بازوان نیرومند، شانه‌های ستبر، قامت رشید و بلند، نگاه نافذ و چالاکی و بی‌باکی به او شخصیّتی محبوب و آشنا بخشیده بود. اصالت یمنی داشت و تا آن‌جا که به خاطر می‌آورد در کوفه زیسته بود و چهره‌ی آشنای حادثه‌ها و نبردهایی خونین بود که این شهر پشت سر گذاشته بود. روزی که کوفه همه خیانت و تزویر شد، اندوه ...

 تو عاشق‌ترین کسی بودی که می‌شناختم. عشق به اسلام، عشق به ایران و عشق به مردم، خلاصه‌ی همه‌ی زندگی تو بود. ای روح بلند و آسمانی، تو بر بلندای اندیشه و در اوج حکومت و رهبری بر دستانی که پینه بر آن نشسته بود بوسه می‌زدی. برای تو حکومت‌کردن چیزی جز برقراری عدالت و اجرای فرامین الهی نبود. تو هیچ‌گاه ...