یا حسین! جویباران، قسمتی از کوه بوده اند که خبر آمدنت را شنیده اند و سراسیمه راه افتاده‌اند تا به دریای تو برسند. حرام است آتش بر دو چشمی که محبت تو را با اشک بر دامان نیازش جاری می‌کند. وقتی کودکی ات بر شانه های پیمبر گذشت، دانستم که عقابِ بالانشینِ روحت از کودکی، طعم اوج را چشیده است. ...

شهیـدان رهرو راه حسین‌اند زبـهـر مـردمـان نـور دوعین‌اند

باران‌های عاشورایی تنها در محرم چشم‌ها نمی‌بارد. هرگاه دلی به عشق می‌اندیشد، پر از ابرهای احساس و حماسه می‌شود و می‌بارد. مطالبی که در ذیل می‌آیند برگرفته از سلسله مباحثی است که در نشست‌های ادبی-عاشورایی برگزارشده از سوی واحد ادبیات مرکز پ‍ژوهش و نشر فرهنگ عاشورا در سال‌های گذشته توسط میهمانان و سخنرانان در موضوعات مختلف ایراد شده‌است….. امید که ...

اینان همان کسانی هستند که خود درباره شان گفته: «بار خدایا من اینها را دوست دارم، پس تو نیز آن ها را دوست بدار. و دوست بدار هر کس که آنها را دوست می دارد.» و حال بازی کودکانه شان محمد(ص) را بیش از پیش، در محراب نگه می دارد، تا محراب هم در این شور و شعف سهیم باشد. ...

ارضَ بقسم الله تکََََُُنْ اغنی الناس …. به قسمت خدا راضی باش تا توانگرترین مردم باشی حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲، ۱۱۹

السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک، علیک منی سلام الله‌(ابداً) ما بقیت و بقی اللیل و النهار، ولا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم، السلام علی الحسین و علی علی بن الحسن و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین‌(علیه السلام) قرار شد که در این ایام که ایام عاشوراست، در مورد عاشورا صحبت کنیم که ...

کربلا برایش بیگانه نبود. این خاک قُدسی غریب را پیش‌تر پیموده بود. روزی که همسفر امیرمؤمنان به صفّین می‌رفت، امام در این سرزمین فرود آمد. اشک‌ریزان به نماز ایستاد. به درنگ و حیرت، مشتی خاک برداشت. با نفسی عمیق بوی خاک را به ژرفای جان بخشید و گفت: همین‌جاست سرزمینی که پاکان کشته می‌شوند. همین‌جاست که خون‌های عاشق بر خاک ...

محمد(ص) به حسین(ع) عشق می ورزد. امر می کند موهایش را بتراشند، هم وزن آن نقره صدقه می دهد. برایش گوسفندی قربانی می کند و ران آن را برای قابله هدیه می فرستد. کودک را معطر می کند به بوی خَلُوق و شکر این موهبت الهی را به جا می آورد اما… از چیزی اندوهگین است! به سیمای کودک که ...

بخش اول: آشنایی با مفاهیم فصل اول: معنای تحریف معنای لغوی: تحریف از ریشه‌ی «حرف» است. حرف در زبان عربی به گوشه و کنار، خم و کج کردن، مایل کردن، لبه و نوک دادن۴ و‌‌‌‌… اطلاق می‌شود. در لغتنامه‌های فارسی ذیل واژه تحریف آمده‌است: تغییر دادن، تبدیل کردن، وارونه ساختن، جابه‌جا نمودن، کم و زیاد کردن، از حالت اصلی در ...